Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Anime την Άνοιξη

Άνοιξη, anime, και καλή σας όρεξη.


Χμμμ. Πέρασα ένα ολόκληρο απόγευμα προσπαθώντας να αποφασίσω με τι θέμα να ξεκινήσω (ουσιαστικά) το ιστολόγιό μου και κατέληξα στο προφανές. Και καθότι έχουμε κάμποσα μαργαριταράκια θα σας ευχηθώ εκ των προτέρων καλή προβολή! Ας μιλήσουμε, λοιπόν για τα εφτά άνιμε της φετινής ανοιξιάτικης σεζόν που παρακολούθησα μέχρι τώρα. Σε αλφαβητική σειρά:


1. AnoHana: (Ano Hi Mita Hana no Namae o Bokutachi wa Mada Shiranai) aka: we still don't know the name of the flower we saw that day

Ένα ελαφρώς παράξενο, μεταφυσικό δράμα για πράγματα που μπορεί να είναι περασμένα αλλά σίγουρα δεν είναι ξεχασμένα. Ο μοναχικός πρωταγωνιστής της σειράς, Jinta "Jintan" Yadomi έχει παραισθήσεις -και όχι απλώς παραισθήσεις, αλλά παραισθήσεις της παιδικής του φίλης Menma η οποία απεβίωσε σε δυστύχημα αρκετά χρόνια νωρίτερα. Η... παραίσθηση (ή φάντασμα) του ανακοινώνει πως θέλει να πραγματοποιήσει μια επιθυμία της, να είναι για μια ακόμη φορά με όλους τους παιδικούς της φίλους αλλά ο Jinta δεν έχει πια καλές σχέσεις μαζί τους κι έτσι ξεκινά μια... περιπέτεια ώστε να επανενωθεί μαζί τους αλλά να επανενώσει και τους ίδιους.

Σαν πρώτη γεύση, το anime αυτό παρουσιάζει μια άνω του μετρίου εικόνα. Είναι όμορφο, όμορφα σχεδιασμένο, με αρκετά καλή μουσική επένδυση (το τραγούδι των τίτλων ανέβηκε στην λίστα των most played μου στο ipod αυτόματα) και αρκετά ενδιαφέροντες χαρακτήρες (νομίζω πως συμπάθησα τον Jinta από τα πρώτα δευτερόλεπτα και η Menma είναι εξαιρετικά χαριτωμένη, το υπόλοιπο cast είναι εξίσου καλό -ακόμα και οι πλαισιωτικοί χαρακτήρες!), αλλά απευθύνεται σε κοινό που δεν πολυενδιαφέρεται για σαχλαμαρίτσες ή non-stop action. Αντίθετα πρόκειται για μια εν τέλει ρομαντική, γλυκόπικρη ιστορία που μάλλον θα αφήσει ασυγκίνητα τα περισσότερα αγοράκια και θα συσσωρεύσει κοινό γυναικών κάθε ηλικίας. Απ' την άλλη πιστεύω πως ίσως και να ανήκει σ' αυτήν την κατηγορία των ιστοριών που δεν θα αφήσει εντελώς ασυγκίνητους ούτε τους άντρες (αν έχετε δει Saikano ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ). Εγώ πάντως θα το δω μέχρι το τέλος.

P.S.: Τα χαρτομάντιλα είναι must.  




2. Ao no Exorcist (Blue Exorcist)

Xμμμ... είπε κανένας σας JUMP? Μια φορά, τα manga του JUMP τείνουν να μ'αρέσουν (και ως συνέπεια και τα αντίστοιχά τους anime) γι' αυτό λοιπόν και ξεκίνησα με θετική ματιά και μέχρι τώρα (για να πω την αλήθεια μέχρι το επεισόδιο 3 πρόλαβα και είδα) δεν έχω απογοητευτεί. Σε αυτό το κλασσικό (από την πρώτη ματιά) shounen, ο πρωταγωνιστής είναι ο γιος του... Εξαπωδώ (του Σατανά, βρε!) αλλά δεν του πολυκάθεται καλά, οπότε (αφού αποτυγχάνει να στεριώσει σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά) και μετά από συγκεκριμένα τραγικά γεγονότα που έρχονται να ταράξουν τη μέχρι τότε ήρεμη ζωή του αποφασίζει να γίνει εξορκιστής και να πολεμήσει τον... λατρευτό του μπαμπάκα και τους υπόλοιπους δαίμονες όπως μπορεί -και με τις δικές του δαιμονικές δυνάμεις, φυσικά, οι οποίες βρίσκονται κλειδωμένες μέσα στο πιστό του σπαθί το Kurikara που έχει τη δυνατότητα να σκοτώνει δαίμονες.

Όπως είπα, κλασσικό shounen. Δράση, περιπέτεια, αστείοι και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, ένας (αρκετά) αξιόλογος, συμπαθητικός πρωταγωνιστής (Rin ftw~) και ένα καλό concept που -παρότι δεν είναι εξαιρετικά πρωτότυπο- κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή. Μπόνους οι γαλάζιες φλόγες που περιβάλουν τον Rin όποτε χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του (παρότι μου φέρνει στο μυαλό το KHR).

Enjoy watching αν ασχοληθείτε.



3. Bleach: season 15: Gotei 13 Invading Army arc

Όλως παραδόξως, παρότι η δέκατη πέμπτη σεζόν του Λευκαντικού (Bleach) είναι filler, είναι -αν μη τι άλλο- ένα αξιοπρεπές filler. Προσωπικά την βρήκα ιδιαιτέρως αγχωτική σε σημεία (το σασπένς κάνει καλό) και -μέχρι στιγμής- αρκετά ενδιαφέρουσα. Η συνταγή, βέβαια, κλασική και αν μη τι άλλο δοκιμασμένη. Ο Ichigo -λίγο πριν χάσει τις δυνάμεις του- και το υπόλοιπο crew πρέπει να αντιμετωπίσουν μια σειρά παράξενων γεγονότων κατά τα οποία διάφοροι shinigami εξαφανίζονται χωρίς να αφήσουν πίσω τους κανένα ίχνος. Ανάμεσα σε όλα πρέπει να λύσουν και το μυστήριο μιας παράξενης κοπέλας που εμφανίζεται από το πουθενά και καταδιώκεται από -τουλάχιστον- το SRDI.

Ως ορκισμένη φαν της σειράς δεν έχω να πω πολλά (εκτός του: δείτε το, δείτε το, δείτε το) Άντε, με το καλό από Σεπτέμβρη να δούμε και τους Fullbringers.



4. [C] Control: the Money and Soul of Possibility 

Eρρρρμ... καταρχάς ας πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή (πριν παλαβώσετε τελείως με αυτά που πρόκειται να γράψω). Η Ιαπωνία βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής καταστροφής (παρότι τα ΜΜΕ κάνουν τα πάντα για να διαβεβαιώσουν τον κόσμο για το αντίθετο). Σε αυτήν την Ιαπωνία υπάρχει και η Οικονομική Συνοικία (Financial District) (κάτι σαν παράλληλος κόσμος) στην οποία οι άνθρωποι πολεμούν μεταξύ τους σε μάχες που ονομάζονται Συμφωνίες (Deals) χρησιμοποιώντας Κεφάλαια (Assets) (ναι, τραπεζικά κεφάλαια) τα οποία μεταφράζονται σε υπαρκτά, απτά πλάσματα.

Ο πρωταγωνιστής, Yoga Kimimaro, είναι δευτεροετής φοιτητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Heisei και θέλει να βρει απλώς μια καλή δουλειά για να βγάζει τα προς το ζην και να κάνει οικογένεια μέχρι που τον πείθει (λιγάκι με το ζόρι) ένας παράξενος τύπος -σε στύλ αλά Τρελοκαπελά από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων-, ο επονομαζόμενος Masakaki, να γίνει Entrés (επιχειρηματίας) στην Οικονομική Συνοικία. Μαζί με το Κεφάλαιό του, τη Msyu (προφέρεται Mashu) η οποία είναι επίσης πρωτάρα προσπαθεί να επιβιώσει στον καινούριο παράξενο κόσμο του.

Χμμ... φαντάζομαι περιμένετε πόρισμα. Λοιπόν. Ο Kimimaro είναι αρκετά χλιαρός -βέβαια είναι νωρίς ακόμα και ίσως βελτιωθεί αισθητά ως χαρακτήρας στην πορεία (ήδη από το δεύτερο επεισόδιο φαίνεται αυτό), οι μάχες είναι εντυπωσιακές, το concept αρκετά τρομακτικό -δεδομένου του τι μπορεί να σου συμβεί αν χάσεις- και γενικώς, το [C] είναι ό,τι πρέπει για να το δείτε τώρα -εν καιρώ οικονομικής κρίσης- και να διασκεδάσετε λιγάκι την έληψη... κεφαλαίου σας. Δεν ξέρω για πόσο καιρό θα το παρακολουθήσω αλλά θα σας κρατάω ενημερωμένους για όσο καιρό το κάνω.



5. Dog Days

Action/Fantasy μίξη με αρκετά κωμικά στοιχεία. Ο πρωταγωνιστής, Shinku Izumi, είναι ένα κατά τ' άλλα φυσιολογικό αγόρι που ξαφνικά μεταφέρεται -από ένα κουτάβι, no less- σ' ένα παράλληλο κόσμο, την Fronyard ο οποίος κατοικείται από ανθρώπους με αυτιά και ουρές ζώων. Εκεί ανακαλύπτει ότι τον κάλεσε η πριγκίπισσα των κυνόμορφων ανθρώπων της Δημοκρατίας του Biscotti για να τους βοηθήσει στον πόλεμο ενάντια στους αιλουροειδόμορφους ανθρώπους του Λεόντειου Στρατού της Γαλέτας (Galette Lion Army). Αφού δέχεται το κάλεσμα, παραλαμβάνει το Palladion, ένα -υποτίθεται- ιερό ξίφος το οποίο μεταμορφώνει ο Shinku σε ράβδο και τον τιτλοφορούν Ήρωα (για να σιγουρευτούν ότι θα πολεμήσει στο πλευρό τους, μάλλον) -ωστόσο μαθαίνει επίσης ότι δεν μπορεί να γυρίσει στον δικό του κόσμο. Ο Πόλεμος, βέβαια, ουδεμία σχέση έχει με τους καταστροφικούς πολέμους της Γης καθώς υπάρχουν κανόνες, διαιτητές και... καθόλου απώλειες. Μοιάζει πιο πολύ με παιχνίδι οπού ο νικητής είναι αυτός που θα συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους ενώ όσοι "πέφτουν" στη μάχη μεταμορφώνονται σε... χνουδόμπαλες (furballs), κεφαλάκια (σκύλων ή γάτων) με ουρίτσες και λιποθυμούν (στυλ Πόκεμον). Έχουμε ακόμα και team παρουσιαστών/σχολιαστών!

Δεν ξέρω αν αξίζει να ασχοληθείτε ή όχι. Το Dog Days είναι σίγουρα ένα χαριτωμένο άνιμε, must-see για τους φαν των animal ears. Τα backgrounds είναι όμορφα ζωγραφισμένα, το ίδιο και οι χαρακτήρες -με ή χωρίς αυτιά-. Για 'μένα ήταν μπόνους και το ότι τη φωνή του πρωταγωνιστή κάνει ένας από τους αγαπημένους μου voice actors, o Mamoru Miyano (τον έχετε ακούσει ως Dent στο Pokemon Best Wishes!, ως Setsuna στο Gundam 00, ως Kida Masaomi στο Durarara!, Death the Kid στο Soul Eater, Raito Yagami στο Death Note κ.α.).  Το concept θυμίζει αρκετά Zero no Tsukaima με λιγότερο ενδιαφέροντες χαρακτήρες και με... φιλικές προς τους παρευρισκόμενους μάχες. Αν πρέπει να πω πως με ξένισε ένα πράγμα είναι αυτό το τελευταίο. Κάνει την όλη υπόθεση να φαίνεται λιγάκι ρηχή, ας περιμένουμε όμως τις εξελίξεις και θα δούμε.



6. Hidan no Aria (Aria the Scarlet Amo)

Δεν ήξερα τι να περιμένω όταν ξεκίνησα το Aria καθώς το μόνο που είχα ακούσει εκ των προτέρων ήταν ότι είχε να κάνει με μία ακαδημία για Butei (οπλισμένους ντετέκτιβ). Τελικά ίσως είναι ελαφρώς πιο ενδιαφέρον απ' ότι περίμενα, με το πρωταγωνιστικό δίδυμο να θυμίζει αόριστα Yuji και Shana από το Shakugan (loser male lead, action girl female lead).

Για να μην πολυλογώ, η ιστορία έχει ως εξής: ο Touyama Kinji είναι μαθητής στην Ακαδημία για Butei, αλλά αποφασίζει να τα παρατήσει γιατί έχει χάσει το ενδιαφέρον του να γίνει Butei. Την ίδια μέρα καθώς πηγαίνει με το ποδήλατο στο σχολείο του επιτίθεται ένας εγκληματίας που ειδικεύεται στο να "καθαρίζει" Butei, τον σώζει, ωστόσο, η Aria, την οποία ο ίδιοw σώζει αμέσως μετά καθώς -ερρρρμ- διεγείρεται σεξουαλικά και όταν συμβαίνει αυτό καταλήγει σε μια "κατάσταση υστερίας" (hysteria mode) κατά την οποία οι νοητικές αλλά και οι σωματικές του ικανότητες πολλαπλασιάζονται. Βασικά πιο πολύ με badass upgrade μοιάζει παρά με υστερία. Στη θεωρία υποτίθεται ότι είναι η εξελιγμένη εκδοχή του ανδρικού ενστίκτου να προστατεύουν τις γυναίκες. Ο Kinji, λοιπόν, αναγκάζεται να αναθεωρήσει, ειδικά αφού μαθαίνει πως η ταλαντούχα Butei-θαύμα του τμήματος επιθέσεων (Αssault) (του δυσκολότερου και πιο επικίνδυνου φαινομενικά τμήματος στη σχολή), Αria που μόλις μεταφέρθηκε από άλλο σχολείο, είναι στην τάξη του...

Εν τέλει, το Hidan no Aria είναι μια κλασική σειρά δράσης που λαμβάνει χώρα στον κόσμο του σήμερα με πρωταγωνιστές οπλισμένους μαθητές λυκείου... Τα συμπεράσματα δικά σας.



7. Yu-Gi-Oh! Zexal

Δεν το πιστεύω ότι υπέφερα αρκετά επεισόδια από το καινούριο installment της σειράς ώστε να γράψω αυτό το review. Ας κλείσουμε όμως αυτήν την ανάρτηση με το Yu-Gi-Oh! Zexal. Λοιπόν, λυπάμαι πολύ που θα το πω αυτό αλλά... κρίμα. Πολύ πολύ κρίμα. Κι εκεί που τα πράγματα έδειχναν τόσο καλά για τη σειρά... Σε αντίθεση όμως με το βάθος (τόσο της ίδιας της σειράς όσο και τον χαρακτήρων) του Yu-Gi-Oh! 5D's το Zexal επιστρέφει με έναν ανώριμο, αδιάφορο πρωταγωνιστή -με ροζ τσουλούφι- και άλλο ένα 'πνεύμα φύλακα' (τύπου Yami απλώς λιγότερο cool). Αυτήν τη φορά δεν έχουμε μονομαχίες των σκιών, ούτε Ακαδημίες και δυστυχώς (κατ' εμέ) ούτε καρτομονομαχίες πάνω σε μοτοσυκλέτες. Αντιθέτως, έχουμε ανεπτυγμένα, ψηφιακά eyepieces (D-Gazers) που δημιουργούν μια ψευτό-augmented πραγματικότητα και ένα quest ανάκτησης αναμνήσεων του... πνεύματος, Astral, κατά το οποίο ο πρωταγωνιστής, Yuma, θα πρέπει να νικήσει 99 Αριθμούς (numbers) οι οποίοι πρόκεινται για κάρτες που καταλαμβάνουν τα σώματα των ανθρώπων που τους συμπεριλαμβάνουν στις τράπουλες τους και να τους προσθέσει στη δική του τράπουλα.

Ασχολίαστο. Δείτε το, με επιφυλάξεις, και μόνο αν είστε ορκισμένοι οπαδοί της σειράς και δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτήν.


____________________________________________________________________________

Αυτά λοιπόν για την ώρα. Ελπίζω να απολαύσατε το μικρό μας ταξίδι και μια πρώτη γεύση από τα φρέσκα ανοιξιάτικα φρούτα μας. Ακόμα καλύτερα, ελπίζω να σας βοήθησα να διαλέξετε ένα καινούριο anime για να δείτε!
Το επόμενο θέμα είναι... undecided -για την ώρα, τουλάχιστον! Απλώς ελπίζω να καταφέρω και να μην το καθυστερήσω εξαιρετικά πολύ. (Ξέρετε τώρα, εξεταστικές... αηδίες... και τα λοιπά, και τα λοιπά...)




Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Καλώς ήρθατε στον Πολύχρωμο Κόσμο μου!


Καλωσήρθατε στον Πολύχρωμο Κόσμο μου!
(Σσσς! το ξέρω πως το μοτίβο είναι μαύρο)

Λοιπόν: καλά μου παιδιά. Καλωσήρθατε στον μικρό μου ιστότοπο -ερμ, ιστολόγιο, ήθελα να πω- μέσω του οποίου θα σας ενημερώνω για διάφορα μικροπράγματα με τα οποία ασχολούμαι.
Βασικά για να μην κοροϊδευόμαστε, αυτά θα είναι ανήκουν συνήθως σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες.
Manga/anime, video games, μουσική, κινηματογράφος, λογοτεχνία, τέχνη

Τώρα αν αναρωτιέστε τι στο καλό έχω να πω εγώ για όλα αυτά και γιατί να θέλετε να τα διαβάσετε... δεν έχω να σας δώσω μια καλή απάντηση πέρα του "περιμένετε και θα δείτε". Πάντως η ιστορία μου στο χώρο μετράει τουλάχιστον μια δεκαετία στον κάθε τομέα οπότε... κάτι θα ξέρω κι εγώ.

Όσο για 'μένα. Εγώ είμαι εικοσιδύο ετών, (πιθανώς μισότρελη), φοιτήτρια της σχολής Καλών Τεχνών, ιντερνετόφιλη και πολλά άλλα πράγματα που το πιο πιθανό είναι να σας ενδιαφέρουν από λίγο έως καθόλου (οπότε να μην σας ζαλίζω).

Αυτά γι' αρχή.
Αναμείνατε στο ακουστικό σας.

Σόεν